"Wete wa da z'in Itoalië zeggen? Tie aamow!"

Wit-Rusland en aanrijdingen, meestal worden ze in een adem vernoemd met Willy Sollie. Deze onfortuinlijke buschauffeur werd in Wit-Rusland veroordeeld tot het strafkamp, na een ongeval waarbij vier Tsjernobylkinderen om waren gekomen. Gelukkig verleende de immer rechtvaardige staatschef van dit mysterieuze oord, die hier eerder al uitvoerig aan bod kwam, onze landgenoot gratie.

Barbara Sarafian (Matty)
en Jurgen Delnaet (Johnny)

Vanaf vandaag krijgt die eerder lugubere associatie echter een volkomen nieuw élan. Onze eigenste Vlaamse kaskraker Aanrijding in Moscou viel er op het lokale filmfestival Listapad namelijk in de prijzen. Barbara Sarafian ging lopen met de prijs voor beste actrice. Ook de speciale prijs van de jury en de award voor de bijzondere 'portrettering van een vrouw in een speelfilm' waren voor de prent van Christophe Van Rompaey.

Al vijftien jaar fleurt het Listapad-filmfestival de nukkige Wit-Russische novembermaand op ('listapad' = 'november'). Jaarlijks worden twintig films uit twintig verschillende landen geselecteerd. Voor ons land was dat dit jaar dus Moskva, Belgija, zoals de titel in de plaatselijke tongval luidt. Dat is Russisch voor Moscow, Belgium, de internationale festivaltitel.

Of de Russisch aandoende titel er voor iets tussen zat bij de prijsuitreiking, is niet bekend. Het verhaal over hoe deze randgemeente van de Arteveldestad aan zijn naam kwam, schijnt zijn oorsprong trouwens bij Napoleon te vinden. In het hedendaagse Moscou-Vogelhoek, aan de terminus van tram 4, was vóór en na de Slag om Waterloo in 1815 blijkbaar een detachement van het Russische tsarenleger gelegerd...

Rassenrellen in de EU

Op 1 januari 2009 wordt Tsjechië voor zes maanden EU-voorzitter. Václav Klaus, nota bene een notoir euroscepticus, komt dan aan het roer van 's werelds belangrijkste economische gemeenschap te staan. Er loopt echter nog meer mank in de Centraal-Europese staat...

Niemand was veilig voor de vuisten van de skinheads.

In Litvínov, in het uiterste noorden van het land aan de grens met Duitsland, is het maandag tot zware rellen gekomen tussen rechtsextremisten en de politie. In de flatgebouwenwijk Janov wilden leden van de radicale Arbeiderspartij de lokale zigeunerbevolking aanpakken.

Honderden agenten moesten worden ingezet om de Roma te behoeden voor een hardhandige clash. 's Middags wapenden de zigeuners zich met snel in elkaar geflanste slogans. Enkele vuurwapens werden door de politie in beslag genomen en de Roma-leiders riepen op tot kalmte.

De toegang tot de geviseerde wijk werd door de politie met een gewapend konvooi en een waterkanon afgesloten. Toen de extremisten rond halfvier toch de aanval inzetten op de zwaarbewapende troepen, werden traangas en matrakken hun deel. Een van de demonstranten raakte gewond toen hij een traangasgranaat wilde teruggooien.

Niet meteen de attributen voor een theekransje.
Klik op de foto voor de hele fotoreeks.

De rechtsradicale demonstranten bedolven de uitrukkende politiemacht onder een regen van kasseistenen en molotovcocktails en staken twee politiewagens in de fik. Volgens de politie vielen er bij de onlusten veertien gewonden, netjes verdeeld over beide kampen. Bij de hele operatie waren ongeveer een duizendtal agenten betrokken, tegenover nauwelijks vijfhonderd brutale kemphanen.

De uiterst rechtse Arbeiderspartij had de betoging georganiseerd als protest tegen "de positieve discriminatie van zigeuners en het politiegeweld". Ook de groepering Autonome nationalisten organiseerde maandag in Litvínov een protestmars tegen het volgens hen toenemende politiegeweld.

17 november is in Tsjechië een dag met historie. Het land was op die dag meermaals het toneel van woelige manifestaties. Op 17 november 1939 kwam in Praag een spontane protestactie van studenten op gang. Enkele dagen eerder was Jan Opletal (24) begraven. Hij was overleden aan de verwondingen die hij enkele maanden eerder had opgelopen. Dat gebeurde tijdens een charge van de Duitse oproerpolitie tijdens de herdenking van Tsjechoslovaakse onafhankelijkheid (1918).

In de koude novemberdagen van 1939 sloeg de nazibezetter ontzettend hard terug: tien studenten werden terechtgesteld en meer dan duizend anderen geïnterneerd in het concentratiekamp van Sachsenhausen. In 1941 werd 17 november dan ook uitgeroepen tot Internationale Dag van de Student.

Op 17 november 1989 werd de vijftigste verjaardag van de studentenmanifestatie herdacht. Aanvankelijk in een rustige sfeer. Bij de optocht ter herdenking van de Studentendag sloten zich na afloop echter druppelsgewijs mensen aan en toen de massa terug het centrum van de stad bereikte, hadden ongeveer 15000 zich verenigd. Het doorbreken van een cordon van de oproerpolitie was het startsignaal van de Fluwelen revolutie, die het socialistische regime uiteindelijk de kop kostte...

Ondřej Cakl, mensenrechtenmonitor en expert op het gebied van rechts extremisme, noemde de gebeurtenissen van afgelopen maandag de "meest gewelddadige en militante manifestatie sedert 1990". Tegelijk laakt Cakl de verraste houding van de politie. "De ordehandhavers zouden beter de extreem-rechtse online fora wat beter in het oog houden en vaker aanwezig zijn op kleinere radicale manifestaties."

Als actieterreinen voor toekomstige manifestaties circuleren al de namen Chánov (eveneens in de regio rond Most) en Žižkov, de bohémienwijk van Praag.

Wordt ongetwijfeld vervolgd...

Van wapensmokkelaar tot burgemeester

De Israëlische hoofdstad Jeruzalem heeft een nieuwe burgervader. De komende vijf jaar mag de illustere onbekende Nir Barkat zich tooien met de burgemeesterssjerp van Israëls armste stad. Barkat kreeg 53 procent van de opgedaagde kiezers achter zijn naam.

Er waren nog drie andere kandidaten die om het ambt streden. Meir Porush, een ultraorthodoxe vijftiger met een aanzienlijke hoeveelheid oudtestamentische baardgroei, strandde op 43 procent.

Naam: Gaydamak, Nationaliteit: Frans, Israëlisch,
Canadees, Angolees

De rest van het electoraat schaarde zich ofwel achter cafébaas Dan Biron ofwel achter de excentrieke en schatrijke wapenhandelaar Arkadi Gaydamak.

Laat de levensloop van deze laatste nu net iets boeiender zijn dan die van zijn drie respectabele opponenten.

Gaydamak werd geboren in de voormalige Sovjetunie, al spreken bronnen elkaar tegen of het nu in Moskou was of Oekraïne. Na de Tweede Wereldoorlog, die ook voor Ruslands joden niet mals was geweest, kwamen verschillende joodse emigratiegolven op gang.

Vanaf Brezjnev ontstond een regelrechte brain drain van joodse sovjetburgers naar het Beloofde Land. Ook Gaydamak, op dat moment pas twintig, besloot in 1972 zijn kans te wagen. Hij werkte een tijdje in een kibboets en leerde wat Hebreeuws, waarna hij bij de Israëlische marine ging werken.
In '73 verkaste hij naar Frankrijk, waar hij het een vertaalbureau uit de grond stampte. Hij werkte onder meer voor de sovjetambassade in Parijs en werd Frans staatsburger.

In de vroege jaren '90 trok hij naar de Afrikaanse westkust. In Angola bemachtigde hij een Angolees paspoort en een ministerpostje. Hoewel het land verscheurd werd door een bloedige burgeroorlog en er een wapenembargo tegen gold, bezorgde hij de regering zonder al te veel scrupules wapentuig.

Omwille van zijn bemiddeling bij de vrijlating van twee Franse piloten in de Bosnische burgeroorlog kreeg hij het Légion d'Honneur opgespeld, althans dat claimt hij. De liefde met de Fransen was echter gauw bekoeld, toen Parijs in het jaar 2000 een arrestatiebevel tegen hem uitvaardigde wegens zijn illegale wapentrafieken in Angola (de zogenaamde Angolagate).

Hij vluchtte terug naar Israël, waar hij zijn masker van wilde weldoener en filantroop opzette. Na Hezbollah-bombardementen op de stad Sredot konden bijvoorbeeld honderden families op zijn kosten een weekje op vakantie. Zijn vermogen vergaarde hij met allerlei zaakjes in de voormalige Sovjetunie en een krantenimperium.

Zijn duiten doet hij cadeau aan joodse liefdadigheidsinstellingen en hij investeert in de voetballerij. Zo kocht hij de voetbalclub Beitar Jeruzalem op. De voetbalgekte sloeg trouwens ook toe bij zijn zoon Alexandre, die de helft van de aandelen in het Engelse team Portsmouth in handen heeft.

Bij het lezen van Gaydamaks bewogen biografie, schiet me onwillekeurig de film Lord of War te binnen. Het is misschien geen gewetenloze schurk zoals Nicolas Cages personage Yuri Orlov, maar vergis je niet! Gaydamak staat niet op Facebook, maar hij staat wel internationaal geseind!
Voor een toekomstig burgemeester van pakweg Brussel waarschijnlijk een onoverkomelijk obstakel...

Benny Lava vs Buffalax

Indische populaire muziek te kakken zetten. Het blijft enorm populair op Youtube. Waarom? Omdat het zo verdomd grappig is. Even kijken en lachen: Negen kleurrijke Indiërs dansend op een bus, jingeljangel uit een Bollywoodfilm en gebrabbel in de sloppenwijken.

Succesvolle Choreograaf

Hoofdrolspeler in deze filmpjes is Benny Lava. Althans, zo noemen ze hem. Volgens The Free Encyclopedia zou het wel eens kunnen gaan om Prabu Deva Sundaram. Deze choreograaf, acteur en regisseur, is ongetwijfeld niet van de minste. Hij heeft meegewerkt aan tientallen films in India en en er ook meerdere prijzen mee gewonnen. Spijtig genoeg zal de 35-jarige danser hiervoor niet herinnerd worden. Het zal eerder zijn om wat Youtube-gebruiker "Buffalax" met zijn muziek, dans en vooral tekst deed.

'I love you inside me'

Het opzet is duidelijk. Wanneer je een tekst van een liedje niet begrijpt, omdat het in een andere taal (het Tamil in dit geval) gezongen wordt, doe dan alsof het Engels is. Voeg er een beetje seksuele inuendo aan toe en je krijgt een reeks succesvolle hitclips. Natuurlijk is dat grappig en kent het enorm veel gevolg. Het gaat zelfs een beetje ver, wanneer iemand als reactie op een Indiaans liedje schrijft: "Somebody really needs to buffalax this". Een username als handeling, dus. Gevolg: tientallen grappige - en netjes verkeerd ondertitelde - clipjes. Bekijk deze vier goeroes op speed ook maar eens.

Campagnemateriaal

Wat populair is, wordt veel bekeken. Op zich de logica zelve natuurlijk. Door een filmpje van Benny Lava te parodiëren, steken de makers van dit filmpje de draak met presidentskandidaat McCain en diens running mate Palin. Niet alleen doen ze dit ongelooflijk exact, in vergelijking met het oorspronkelijke filpmje. Het blijkt nog eens accuraat te zijn ook. Het slaagt erin veel mensen te bereiken, met een duidelijke sarcastische boodschap. Voorstanders van Barack Obama weten ook dat India's populaire cultuur voor de gemiddelde westerling heel grappig is. Een mooi voorbeeld hiervan is dit clipje, met daarin een stukje Benny Lava. Wie zoekt, die vindt!

Kim in pierenland

Pyongyang, 29 oktober 2008, 14:57. De openbare televisie onderbreekt haar programma's voor een speciaal nieuwsbericht. De teergeliefde roerganger Kim Jong-il is niet langer.

Het openbare leven valt stil in de geïsoleerde schurkenstaat. In nauwelijks 13 uur bouwen dwangarbeiders een mausoleum voor de aflijvige tiran. Tienduizenden rouwenden komen de vader van de natie een laatste groet brengen.

Van overal te lande komt een niet aflatende stroom van bedevaarders op gang. Boeren, arbeiders, vissers, straatvegers, maar ook leraars, bedienden en dokters sluiten zich aan bij de processie richting hoofdstad Pyongyang.

Het verdriet is onbeschrijflijk. De beelden op tv hartverscheurend. Een week lang houden rouwende Noord-Koreanen de wacht bij Kims mausoleum. China, het enige land dat Pyongyang te vriend wist te houden, stuurt een rouwdelegatie.

De begrafenis van de betreurde despoot wordt bijgewoond door maar liefst twee miljoen mensen. Uit respect worden de weinige klokken in Noord-Korea stilgezet op 14u57, het moment waarop het de Almachtige beliefde één van zijn nietige onderdanen tot stof te laten wederkeren.

De ontnuchtering volgt snel. De Koreaanse Arbeiderspartij, Kims onderdrukkingsinstrument bij uitstek, is niet zinnens de teugels te vieren. Maar... het volk mort, spontane stakingen barsten los, in de Pyongyangse straten wordt geplunderd, studenten nemen het voortouw in de nieuwboren omwenteling. Kortom, een nieuw Tienanmen is in de maak.

Wat vermag het zieltogende Noord-Koreaanse Volksleger nog? Onderbewapend en ondervoed schaart het zich achter de oproerlingen. De Noord-Koreaanse Volksrepubliek blaast haar laatste adem uit. Met de zuiderburen in Seoel worden gesprekken aangeknoopt, de Wiedervereinigung is na 55 jaar eindelijk in zicht.

....

Kim Jong-il, alive and kidding

Is dit het toekomstperspectief van een zo dikwijls verguisde staat? Misschien wel, misschien niet. De geschiedenis - of beter de toekomst - zal het uitwijzen. In elk geval draait de geruchtenmolen over Kim Jong-ils gezondheidstoestand op volle toeren. In september verscheen hij namelijk niet op de militaire parade ter gelegenheid van het zestigjarig bestaan van het gevierde regime.

Op verzoek van Kims zoon Kim Jong-nam zou bovendien de vermaarde Franse hersenchirurg François-Xavier Roux overgevlogen zijn naar Pyongyang. Roux' staf liet niets los over zijn verblijfsplaats, maar het Franse persagentschap ontving wel een sms met de melding dat hij in Peking vertoefde.

"De Franse journalisten hebben zich laten manipuleren door de Japanse media" verklaarde Roux ondertussen. Hij zou in Peking een congres bijwonen van de Société de neurochirurgie de langue française... Waarom Franstalige neurochirurgen in Peking zouden moeten congregeren is hier uiteraard van generlei tel.


De Zuid-Koreaanse inlichtingendiensten hebben inmiddels uitgevogeld dat Kim waarschijnlijk getroffen werd door een herseninfarct.


Desalniettemin, waar rook is, smeult misschien het vuur van een in der haast gesmoorde revolutie...


[Le Point]

Gezworen Maagden

Een van de best bewaarde geheimen uit de Balkan is dat sommige mannen er eigenlijk vrouwen zijn. Wanneer je in Albanië een oude man aanspreekt om de weg naar de bakker te vragen, en deze je vraag met een hoog stemmetje beantwoordt, heb je waarschijnlijk met een 'gezworen maagd' te maken. Het zijn vrouwen die om uiteenlopende redenen de keuze hebben gemaakt om de sociale rol van man over te nemen. Spijtig genoeg is dit uniek sociaal verschijnsel bijna volledig verdwenen uit onze geliefde Oostenstreek en dit in tegenstelling tot onze Westerse samenleving, waar steeds meer mensen om een geslachtsverandering vragen. Tijd voor een woordje uitleg.

Sociale rol in plaats van geslacht

Het grote verschil tussen geslachtsveranderingen hier en in de Balkan zit hem in de beweegredenen voor zo'n veranderingen. Westerse transseksuelen willen een andere sekse aannemen omdat ze niet tevreden zijn over hun geslacht. Ze willen vrouw of man zijn, een penis of een vagina hebben. In Oost-Europese landen daarentegen gebeurde het meer omdat het moest. In plaats van het geslacht van een man te willen, moeten zij de sociale rol van man opnemen. En dit om twee redenen.

Tekort aan mannen

Allereest omdat er lange tijd een tekort geweest is aan mannen in de Balkan. Door onderlinge oorlogen en de Ottomaanse Overheersing moesten clans en gezinnen op zoek naar vrouwelijke vervangers voor hun verdwenen mannen. Niet alleen namen zij hun sociale rol over, ook de uiterlijke verschijnselen van een man moesten overgenomen worden. En zo ontstonden deze mannelijke vrouwen eerder uit noodzaak.

Maagd blijven als straf

Daarnaast kent het fenomeen nog een andere oorsprong. De meest van die gezworen maagden zijn van rol gewisseld voor de eer van hun familie. Wanneer zij weigerden te trouwen met een aangewezen man, kon het wel eens voorvallen dat de familie van de man wraak nam op de vader of de broers van het meisje.

In die tijden was er maar één manier om zo'n geschil op te lossen. De vrouw moest verklaren een maagd te zijn gedurende haar leven en de rol van een man over te nemen. Concreet betekende dit dat ze niet met iemand anders kon trouwen. Vandaar ook de naam: Gezworen Maagden.

Het feit is wel dat deze manvrouwen aan hun laatste exemplaren toe zijn. Volgens verschillende bronnen zouden er nog maar een 20-tal in leven zijn. Dus als je in de Balkan nog eens een rijpere man tegen het lijf loopt, die na een avondje stappen uiteindeljk een vrouw blijkt te zijn, schrik dan niet. Prijs jezelf eerder gelukkig. Je hebt immers een interessant sociologisch verschijnsel van dichtbij kunnen bewonderen.

Het zijn rare jongens, die Balkanezen

Ik kom je afmaken

Al vier jaar behoort Polen tot het kruim van de 's werelds beschaafdste continent. Op 1 mei 2004 traden de fiere Polen namelijk toe tot de Europese Unie.
Dat je veertig jaar communistische insubtiliteit niet zomaar van tafel gooit, wordt echter nog te pas en te onpas pijnlijk duidelijk.
De Poolse politiek wordt bemoeilijkt door een klimaat van cohabitation, met een conservatieve, oer-katholieke president en een liberale, westersgezinde premier. Voor het alziende en onverbiddelijke oog van Europa zette president Kaczyński vorige week de Poolse natie te kakken.
Hij stormde toen een EU-meeting binnen om zijn plaats naast premier Tusk op te eisen. Volgens de grondwet heeft hij recht op de stoel van delegatieleider, maar in Polen zit zijn partij (en die van zijn broer) in de oppositie.

Madeliefje

Ook voor zijn eigen volk had Kaczyński een schertsvertoning in petto. Na een interview voor het Poolse tv-station TVN24 bromde hij de sterreporter Monika Olejnik het volgende toe: "Madeliefje, madeliefje, je staat op mijn zwarte lijst. Ik beklaag je, want ik kom je afmaken en noch de veiligheidsdiensten noch de tv-bonzen zullen dat kunnen verhinderen."
Madeliefje zou de codenaam zijn waaronder Olejnik bekendstond als informante bij de communistische geheime diensten.
Kaczyński bood Olejnik al snel zijn excuses aan en deed dat met de nodige Poolse flair: hij stuurde een bloemist op haar af met elf rode rozen en verontschuldigde zich telefonisch.
Olejnik aanvaardde de excuses en daarmee is het incident gesloten.
Het was overigens niet de eerste aanvaring van de president met het onafhankelijke station TVN24. De gebroeders Kaczyński beschouwen het tv-kanaal als een old boys netwerk van voormalige communistische geheimagenten (vandaar de codenaam Madeliefje). Een serieuze bedreiging voor de Poolse staat dus.
Buitenlandse waarnemers zien in Kaczyński's optreden dan weer een bedreiging voor de persvrijheid in het Centraal-Europese land.

Unabomber

Volkomen naast de kwestie, maar niettemin saillant: wie in Google "kaczynski" intikt, stoot niet alleen op de Poolse president annex stokebrand, maar ook op Theodore Kaczynski, alias de Unabomber.

FBI-schets van de Unabomber

Deze dolgedraaide Amerikaanse universiteitsprofessor zaaide tussen '78 en '95 terreur door middel van per post verstuurde bompaketten. Zijn daden eisten 3 levens en 23 gewonden. Hij wilde ermee de aandacht vestigen op het uithollen van de menselijke vrijheid door moderne technologieën.
In tegenstelling tot zijn Poolse naamgenoot slijt Teddy zijn broek in de bak.