Van wapensmokkelaar tot burgemeester

De Israëlische hoofdstad Jeruzalem heeft een nieuwe burgervader. De komende vijf jaar mag de illustere onbekende Nir Barkat zich tooien met de burgemeesterssjerp van Israëls armste stad. Barkat kreeg 53 procent van de opgedaagde kiezers achter zijn naam.

Er waren nog drie andere kandidaten die om het ambt streden. Meir Porush, een ultraorthodoxe vijftiger met een aanzienlijke hoeveelheid oudtestamentische baardgroei, strandde op 43 procent.

Naam: Gaydamak, Nationaliteit: Frans, Israëlisch,
Canadees, Angolees

De rest van het electoraat schaarde zich ofwel achter cafébaas Dan Biron ofwel achter de excentrieke en schatrijke wapenhandelaar Arkadi Gaydamak.

Laat de levensloop van deze laatste nu net iets boeiender zijn dan die van zijn drie respectabele opponenten.

Gaydamak werd geboren in de voormalige Sovjetunie, al spreken bronnen elkaar tegen of het nu in Moskou was of Oekraïne. Na de Tweede Wereldoorlog, die ook voor Ruslands joden niet mals was geweest, kwamen verschillende joodse emigratiegolven op gang.

Vanaf Brezjnev ontstond een regelrechte brain drain van joodse sovjetburgers naar het Beloofde Land. Ook Gaydamak, op dat moment pas twintig, besloot in 1972 zijn kans te wagen. Hij werkte een tijdje in een kibboets en leerde wat Hebreeuws, waarna hij bij de Israëlische marine ging werken.
In '73 verkaste hij naar Frankrijk, waar hij het een vertaalbureau uit de grond stampte. Hij werkte onder meer voor de sovjetambassade in Parijs en werd Frans staatsburger.

In de vroege jaren '90 trok hij naar de Afrikaanse westkust. In Angola bemachtigde hij een Angolees paspoort en een ministerpostje. Hoewel het land verscheurd werd door een bloedige burgeroorlog en er een wapenembargo tegen gold, bezorgde hij de regering zonder al te veel scrupules wapentuig.

Omwille van zijn bemiddeling bij de vrijlating van twee Franse piloten in de Bosnische burgeroorlog kreeg hij het Légion d'Honneur opgespeld, althans dat claimt hij. De liefde met de Fransen was echter gauw bekoeld, toen Parijs in het jaar 2000 een arrestatiebevel tegen hem uitvaardigde wegens zijn illegale wapentrafieken in Angola (de zogenaamde Angolagate).

Hij vluchtte terug naar Israël, waar hij zijn masker van wilde weldoener en filantroop opzette. Na Hezbollah-bombardementen op de stad Sredot konden bijvoorbeeld honderden families op zijn kosten een weekje op vakantie. Zijn vermogen vergaarde hij met allerlei zaakjes in de voormalige Sovjetunie en een krantenimperium.

Zijn duiten doet hij cadeau aan joodse liefdadigheidsinstellingen en hij investeert in de voetballerij. Zo kocht hij de voetbalclub Beitar Jeruzalem op. De voetbalgekte sloeg trouwens ook toe bij zijn zoon Alexandre, die de helft van de aandelen in het Engelse team Portsmouth in handen heeft.

Bij het lezen van Gaydamaks bewogen biografie, schiet me onwillekeurig de film Lord of War te binnen. Het is misschien geen gewetenloze schurk zoals Nicolas Cages personage Yuri Orlov, maar vergis je niet! Gaydamak staat niet op Facebook, maar hij staat wel internationaal geseind!
Voor een toekomstig burgemeester van pakweg Brussel waarschijnlijk een onoverkomelijk obstakel...