"Wete wa da z'in Itoalië zeggen? Tie aamow!"

Wit-Rusland en aanrijdingen, meestal worden ze in een adem vernoemd met Willy Sollie. Deze onfortuinlijke buschauffeur werd in Wit-Rusland veroordeeld tot het strafkamp, na een ongeval waarbij vier Tsjernobylkinderen om waren gekomen. Gelukkig verleende de immer rechtvaardige staatschef van dit mysterieuze oord, die hier eerder al uitvoerig aan bod kwam, onze landgenoot gratie.

Barbara Sarafian (Matty)
en Jurgen Delnaet (Johnny)

Vanaf vandaag krijgt die eerder lugubere associatie echter een volkomen nieuw élan. Onze eigenste Vlaamse kaskraker Aanrijding in Moscou viel er op het lokale filmfestival Listapad namelijk in de prijzen. Barbara Sarafian ging lopen met de prijs voor beste actrice. Ook de speciale prijs van de jury en de award voor de bijzondere 'portrettering van een vrouw in een speelfilm' waren voor de prent van Christophe Van Rompaey.

Al vijftien jaar fleurt het Listapad-filmfestival de nukkige Wit-Russische novembermaand op ('listapad' = 'november'). Jaarlijks worden twintig films uit twintig verschillende landen geselecteerd. Voor ons land was dat dit jaar dus Moskva, Belgija, zoals de titel in de plaatselijke tongval luidt. Dat is Russisch voor Moscow, Belgium, de internationale festivaltitel.

Of de Russisch aandoende titel er voor iets tussen zat bij de prijsuitreiking, is niet bekend. Het verhaal over hoe deze randgemeente van de Arteveldestad aan zijn naam kwam, schijnt zijn oorsprong trouwens bij Napoleon te vinden. In het hedendaagse Moscou-Vogelhoek, aan de terminus van tram 4, was vóór en na de Slag om Waterloo in 1815 blijkbaar een detachement van het Russische tsarenleger gelegerd...

Rassenrellen in de EU

Op 1 januari 2009 wordt Tsjechië voor zes maanden EU-voorzitter. Václav Klaus, nota bene een notoir euroscepticus, komt dan aan het roer van 's werelds belangrijkste economische gemeenschap te staan. Er loopt echter nog meer mank in de Centraal-Europese staat...

Niemand was veilig voor de vuisten van de skinheads.

In Litvínov, in het uiterste noorden van het land aan de grens met Duitsland, is het maandag tot zware rellen gekomen tussen rechtsextremisten en de politie. In de flatgebouwenwijk Janov wilden leden van de radicale Arbeiderspartij de lokale zigeunerbevolking aanpakken.

Honderden agenten moesten worden ingezet om de Roma te behoeden voor een hardhandige clash. 's Middags wapenden de zigeuners zich met snel in elkaar geflanste slogans. Enkele vuurwapens werden door de politie in beslag genomen en de Roma-leiders riepen op tot kalmte.

De toegang tot de geviseerde wijk werd door de politie met een gewapend konvooi en een waterkanon afgesloten. Toen de extremisten rond halfvier toch de aanval inzetten op de zwaarbewapende troepen, werden traangas en matrakken hun deel. Een van de demonstranten raakte gewond toen hij een traangasgranaat wilde teruggooien.

Niet meteen de attributen voor een theekransje.
Klik op de foto voor de hele fotoreeks.

De rechtsradicale demonstranten bedolven de uitrukkende politiemacht onder een regen van kasseistenen en molotovcocktails en staken twee politiewagens in de fik. Volgens de politie vielen er bij de onlusten veertien gewonden, netjes verdeeld over beide kampen. Bij de hele operatie waren ongeveer een duizendtal agenten betrokken, tegenover nauwelijks vijfhonderd brutale kemphanen.

De uiterst rechtse Arbeiderspartij had de betoging georganiseerd als protest tegen "de positieve discriminatie van zigeuners en het politiegeweld". Ook de groepering Autonome nationalisten organiseerde maandag in Litvínov een protestmars tegen het volgens hen toenemende politiegeweld.

17 november is in Tsjechië een dag met historie. Het land was op die dag meermaals het toneel van woelige manifestaties. Op 17 november 1939 kwam in Praag een spontane protestactie van studenten op gang. Enkele dagen eerder was Jan Opletal (24) begraven. Hij was overleden aan de verwondingen die hij enkele maanden eerder had opgelopen. Dat gebeurde tijdens een charge van de Duitse oproerpolitie tijdens de herdenking van Tsjechoslovaakse onafhankelijkheid (1918).

In de koude novemberdagen van 1939 sloeg de nazibezetter ontzettend hard terug: tien studenten werden terechtgesteld en meer dan duizend anderen geïnterneerd in het concentratiekamp van Sachsenhausen. In 1941 werd 17 november dan ook uitgeroepen tot Internationale Dag van de Student.

Op 17 november 1989 werd de vijftigste verjaardag van de studentenmanifestatie herdacht. Aanvankelijk in een rustige sfeer. Bij de optocht ter herdenking van de Studentendag sloten zich na afloop echter druppelsgewijs mensen aan en toen de massa terug het centrum van de stad bereikte, hadden ongeveer 15000 zich verenigd. Het doorbreken van een cordon van de oproerpolitie was het startsignaal van de Fluwelen revolutie, die het socialistische regime uiteindelijk de kop kostte...

Ondřej Cakl, mensenrechtenmonitor en expert op het gebied van rechts extremisme, noemde de gebeurtenissen van afgelopen maandag de "meest gewelddadige en militante manifestatie sedert 1990". Tegelijk laakt Cakl de verraste houding van de politie. "De ordehandhavers zouden beter de extreem-rechtse online fora wat beter in het oog houden en vaker aanwezig zijn op kleinere radicale manifestaties."

Als actieterreinen voor toekomstige manifestaties circuleren al de namen Chánov (eveneens in de regio rond Most) en Žižkov, de bohémienwijk van Praag.

Wordt ongetwijfeld vervolgd...

Van wapensmokkelaar tot burgemeester

De Israëlische hoofdstad Jeruzalem heeft een nieuwe burgervader. De komende vijf jaar mag de illustere onbekende Nir Barkat zich tooien met de burgemeesterssjerp van Israëls armste stad. Barkat kreeg 53 procent van de opgedaagde kiezers achter zijn naam.

Er waren nog drie andere kandidaten die om het ambt streden. Meir Porush, een ultraorthodoxe vijftiger met een aanzienlijke hoeveelheid oudtestamentische baardgroei, strandde op 43 procent.

Naam: Gaydamak, Nationaliteit: Frans, Israëlisch,
Canadees, Angolees

De rest van het electoraat schaarde zich ofwel achter cafébaas Dan Biron ofwel achter de excentrieke en schatrijke wapenhandelaar Arkadi Gaydamak.

Laat de levensloop van deze laatste nu net iets boeiender zijn dan die van zijn drie respectabele opponenten.

Gaydamak werd geboren in de voormalige Sovjetunie, al spreken bronnen elkaar tegen of het nu in Moskou was of Oekraïne. Na de Tweede Wereldoorlog, die ook voor Ruslands joden niet mals was geweest, kwamen verschillende joodse emigratiegolven op gang.

Vanaf Brezjnev ontstond een regelrechte brain drain van joodse sovjetburgers naar het Beloofde Land. Ook Gaydamak, op dat moment pas twintig, besloot in 1972 zijn kans te wagen. Hij werkte een tijdje in een kibboets en leerde wat Hebreeuws, waarna hij bij de Israëlische marine ging werken.
In '73 verkaste hij naar Frankrijk, waar hij het een vertaalbureau uit de grond stampte. Hij werkte onder meer voor de sovjetambassade in Parijs en werd Frans staatsburger.

In de vroege jaren '90 trok hij naar de Afrikaanse westkust. In Angola bemachtigde hij een Angolees paspoort en een ministerpostje. Hoewel het land verscheurd werd door een bloedige burgeroorlog en er een wapenembargo tegen gold, bezorgde hij de regering zonder al te veel scrupules wapentuig.

Omwille van zijn bemiddeling bij de vrijlating van twee Franse piloten in de Bosnische burgeroorlog kreeg hij het Légion d'Honneur opgespeld, althans dat claimt hij. De liefde met de Fransen was echter gauw bekoeld, toen Parijs in het jaar 2000 een arrestatiebevel tegen hem uitvaardigde wegens zijn illegale wapentrafieken in Angola (de zogenaamde Angolagate).

Hij vluchtte terug naar Israël, waar hij zijn masker van wilde weldoener en filantroop opzette. Na Hezbollah-bombardementen op de stad Sredot konden bijvoorbeeld honderden families op zijn kosten een weekje op vakantie. Zijn vermogen vergaarde hij met allerlei zaakjes in de voormalige Sovjetunie en een krantenimperium.

Zijn duiten doet hij cadeau aan joodse liefdadigheidsinstellingen en hij investeert in de voetballerij. Zo kocht hij de voetbalclub Beitar Jeruzalem op. De voetbalgekte sloeg trouwens ook toe bij zijn zoon Alexandre, die de helft van de aandelen in het Engelse team Portsmouth in handen heeft.

Bij het lezen van Gaydamaks bewogen biografie, schiet me onwillekeurig de film Lord of War te binnen. Het is misschien geen gewetenloze schurk zoals Nicolas Cages personage Yuri Orlov, maar vergis je niet! Gaydamak staat niet op Facebook, maar hij staat wel internationaal geseind!
Voor een toekomstig burgemeester van pakweg Brussel waarschijnlijk een onoverkomelijk obstakel...

Benny Lava vs Buffalax

Indische populaire muziek te kakken zetten. Het blijft enorm populair op Youtube. Waarom? Omdat het zo verdomd grappig is. Even kijken en lachen: Negen kleurrijke Indiërs dansend op een bus, jingeljangel uit een Bollywoodfilm en gebrabbel in de sloppenwijken.

Succesvolle Choreograaf

Hoofdrolspeler in deze filmpjes is Benny Lava. Althans, zo noemen ze hem. Volgens The Free Encyclopedia zou het wel eens kunnen gaan om Prabu Deva Sundaram. Deze choreograaf, acteur en regisseur, is ongetwijfeld niet van de minste. Hij heeft meegewerkt aan tientallen films in India en en er ook meerdere prijzen mee gewonnen. Spijtig genoeg zal de 35-jarige danser hiervoor niet herinnerd worden. Het zal eerder zijn om wat Youtube-gebruiker "Buffalax" met zijn muziek, dans en vooral tekst deed.

'I love you inside me'

Het opzet is duidelijk. Wanneer je een tekst van een liedje niet begrijpt, omdat het in een andere taal (het Tamil in dit geval) gezongen wordt, doe dan alsof het Engels is. Voeg er een beetje seksuele inuendo aan toe en je krijgt een reeks succesvolle hitclips. Natuurlijk is dat grappig en kent het enorm veel gevolg. Het gaat zelfs een beetje ver, wanneer iemand als reactie op een Indiaans liedje schrijft: "Somebody really needs to buffalax this". Een username als handeling, dus. Gevolg: tientallen grappige - en netjes verkeerd ondertitelde - clipjes. Bekijk deze vier goeroes op speed ook maar eens.

Campagnemateriaal

Wat populair is, wordt veel bekeken. Op zich de logica zelve natuurlijk. Door een filmpje van Benny Lava te parodiëren, steken de makers van dit filmpje de draak met presidentskandidaat McCain en diens running mate Palin. Niet alleen doen ze dit ongelooflijk exact, in vergelijking met het oorspronkelijke filpmje. Het blijkt nog eens accuraat te zijn ook. Het slaagt erin veel mensen te bereiken, met een duidelijke sarcastische boodschap. Voorstanders van Barack Obama weten ook dat India's populaire cultuur voor de gemiddelde westerling heel grappig is. Een mooi voorbeeld hiervan is dit clipje, met daarin een stukje Benny Lava. Wie zoekt, die vindt!